کودکان پرخاشگر چگونه درمان می شوند؟
به گزارش بیو بگ، به قول روانشناسان رفتارهای پرخاشگرانه که انگیزه درونی دارند، واکنشی است که از محرومیت و ناکامی سرچشمه می گیرد.
به گزارش بیو بگ به نقل از مهر، امروزه خیلی از خانواده ها از خشونت و پرخاشگری فرزندان خود شکایت دارند. آنها تمایل دارند علت این رفتارها را بدانند و راه های پیشگیری و اصلاح رفتار را دراین زمینه به کار گیرند. رفتار پرخاشگرانه که از انگیزه پرخاشگری سرچشمه می گیرد واکنشی است انفجاری و آتشین نسبت به محرومیت و ناکامی. در واقع پرخاشگری وسیله ای رفتاری است برای رسیدن به هدفی مشخص. گاهی پرخاشگری نتیجه عدم توانایی کودک در کنترل خود است که به شکل های مختلف بدنی (زدن، لگد پراندن، گاز گرفتن)، یا لفظی (فریاد زدن، رنجاندن) یا به شکل تجاوز به حقوق دیگری مانند (چیزی را به زور گرفتن) یا وسیله ای (مانند گرفتن اسباب بازی از کودک دیگر) و یا خصمانه باشد که مقصود از آن صدمه رساندن به دیگری است ظاهر می شود. روانشناسان می گویند نوع پرخاشگری رابطه مستقیم با سن، شخصیت، نیرومندی جسمانی، جنسیت و… دارد. همینطور موقعیت و طبقه اجتماعی در تنوع تظاهرات پرخاشگرانه مؤثر است. کارشناسان معتقدند پرخاشگری را باید از جرأت ورزی متمایز دانست جرأت ورزی، دفاع از حقوق یا متعلقات (مانند ممانعت کودک از این که کسی به اسباب بازی اش دست بزند) یا بیان امیال و آرزوها را بر می گیرد. کودکان هنگامی که با وقایع تنش زایی همچون جدایی پدر و مادر یا به دنیا آمدن کودکی جدید رو به رو می شوند بیشتر پرخاشگر می شوند. البته عوامل دیگری همچون دلایل ارثی، دلایل جسمانی (مانند کم کاری یا پرکاری برخی غدد) تنبیه بدنی، تقلید از پرخاشگری والدین، دوستان و فیلمهای پرخاشگرانه که می بینند، نابسامانی خانواده، اعتیاد یکی از والدین، رفتار متضاد والدین، غیبت های طولانی والدین و هم چنین تبعیض بین خواهر و برادران هم باعث پرخاشگری در کودکان می شود. برخی تحقیقات نشان می دهد که ثبات پرخاشگری دخترها در طول زمان کمتر از پسرهاست در بیشتر جوامع پسرها بیشتر از دخترها تشویق به ابراز خشونت و پرخاشگری می شوند. به قول روانشناسان کودک رفتار پرخاشگرانه حدوداً پس از ۱۸ ماهگی ظاهر می شود و پیش از آن اثری از پرخاشگری نیست. از طرفی دیگر عدم توازن در مقابله با رفتار کودک از سوی والدین، مانند نوازش فرزند بعد از تنبیه وی، در او حالت تضاد به وجود می آورد و کودک را پرخاشگر می سازد. این حالت معمولا به کودک زیانی نمی رساند اما اگر ادامه یابد باعث عدم رشد. اجتماعی و وجدان اخلاقی می شود و در نتیجه در مراحل بعدی زندگی امکان دارد به اختلالات شخصیتی منجر شود. متأسفانه در خیلی از موارد در خانواده هایی که فرزندان بشدت پرخاشگرند کنش های متقابل، غالباً وضعیتی ایجاد می کنند، که الگوی رفتار پرخاشگرانه را در خانواده می افزاید. وقتی که واکنش خشونت آمیزی بروز می کند سایر اعضای خانواده کاری می کنند که باعث دامن زدن به رفتار پرخاشگرانه می شود. یکی از علل عمده ای که باعث پرخاشگری و گاه حتی فراتر رفته و تبدیل به شکستن هنجارها و بزهکاری می شود سرزنش و نکوهش های بسیار والدین در دوران کودکی و نوجوانی است. سرزنش هایی که در پایان باعث از بین رفتن اعتماد به نفس کودکان نسبت به عملکرد خود می شود و به همین دلیل دائم تلاش می کنند تا به جای برآورد و بیان خواسته های خود به خواسته های دیگران توجه نمایند. متأسفانه این عملکرد والدین در بسیاری مواقع با شکست رو به رو می شود چونکه هنگامی که کودک کاری مورد انتظار را انجام می دهد ولی نوازش دریافت نمی کند احساس می کند که به او خیانت شده است به این علت بعدها کودک گرفتار مشکل شده و چاره را در گرفتن انتقام با شکستن هنجارها یا پرخاشگری می بیند. متخصصین تاکید دارند که به صورت کلی خشونت و پرخاشگری بیشتر عامل بیرونی دارد و فقط در موارد خاص به دلایل درونی مربوط می شود والدین در درجه اول باید محرک های محیطی را که باعث تحریک خشم و ایجاد خشونت در فرزندانشان می شود شناسایی و سپس برای حل آن به کمک روان شناسان و متخصصان اقدام نمایند. چند راهکار سفارش شده توسط روان شناسان در درمان پرخاشگری کودکان وجود دارد که بررسی آنها می پردازیم: ۱- محدودیت هایی برای کنترل پرخاشگری وضع کنید و آنها را با کودک در بین بگذارید. ۲- مدلهای پرخاشگری را به حداقل برسانید می توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید ساعاتی را که کودک فیلمهای خشونت آمیز تلویزیونی می بیند محدود کنید. فیلمها، تصاویر، مجلات و رسانه های اجتماعی مورد استفاده کودک را به دقت انتخاب کنید تلاش کنید الگوهایی را در اختیار کودک بگذارید که پرخاشگرانه نباشد. ۳- همدلی را افزایش دهید. آگاهی کودک را نسبت به رنجی که بر اثر پرخاشگری وی در افراد یا حیوانات به وجود می آید، افزایش دهید. ۴- رفتارهایی را که مغایر با رفتار پرخاشگرانه است، تقویت کنید. ۵- به جای کودک پرخاشگر به کودکی که به وی پرخاش شده توجه کنید. ۶- نحوه ارتباط کودک را با اشخاصی که با او زندگی می کنند مورد بررسی قرار دهید. ۷- دقت داشته باشید اگر مقرر است کودک به سبب رفتار خشونت آمیزش تنبیه شود بهتر است به طریقی باشد که منجر به حمله انتقامی و تلافی جویانه از سوی کودک نشود. ۸- فرصت تخلیه هیجانات را برای کودک خود فراهم کنید. ۹- مباحث گروهی یا خانوادگی را که تاکید بر همکاری با دیگران دارد به کار گیرید. ۱۰ - همکاری، مسئولیت و پیگیری مسائل مورد علاقه کودک را با دادن مسئولیت به کودکان تشویق کنید. ۱۱ - برای مهار رفتار کودکان فنون محروم سازی امکان دارد تا حدودی مفید واقع شود. ازاین رو رفتارهای پسندیده را به وضوح تشریح و پاداش ها و کیفرهای آنها را بیان کنید. ۱۲ - فعالیتهای ساعتی او را در صورت امکان با همراهی کودکی دیگر طراحی کنید. ۱۳ - جدا از تنبیهات بدنی پرهیز کنید. ۱۴ - علت رفتار پرخاشگرانه کودک را بیابید. ۱۵ - ثبت وقایع روزانه، بازی درمانی، بازی های جالب جمله سازی و گوش دادن فعال خوب است بعنوان کمکی برای درک کودکان خشن به کار گرفته شود. ۱۶ - به کودک بفهمانید که با هر رفتار خشونت آمیز خویش را از شما بیشتر دور می کند. ۱۷ - از کودک پرخاشگر بخواهید الگوی مطلوبی برای خود بیابد و لیستی از رفتارهای الگو را در کوتاه مدت اجرا نماید. برای رفتارهای مطلوبش جایزه ای به او بدهید و برای اعمال نامطلوبش ممنوعاتی به کار ببرید مانند ندیدن برنامه کودک اما فراموش نکنید تنبیه هیچگاه. و در نهایت برای درمان پرخاشگری یا خشونت کودکان این نکته قابل توجه است که والدین و مربیان کودک شرایطی فراهم آورند که از پرخاش های کودک بکاهند بنا بر این فضایی در اختیار کودک قرار دهید که در آنجا کاملا احساس آزادی کند و اجازه تحرک داشته باشد.
منبع: بیو بگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط بیوبگ
نظرات بینندگان در مورد این مطلب