محققان هشدار می دهند؛
روزهای دودآلود احتمال سکته مغزی را بیشتر می کند
بیو بگ: تحقیقات جدید هشدار می دهد قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا، حتی برای مدت کوتاه، خطر سکته مغزی را در چند روز بعد می افزاید.
به گزارش بیو بگ به نقل از مهر به نقل از مدیسن نت، این نتیجه گیری از بررسی ۱۱۰ مطالعه انجام شده در آسیا، اروپا و آمریکا به دست آمده است.
طبق این گزارش، برمبنای ماهیت خاص آلاینده مورد نظر، خطر سکته مغزی از ۵ درصد به ۲۸ درصد در کمتر از یک هفته بعد از نخستین بار قرار گرفتن در معرض سطوح بالای آلودگی هوا افزایش پیدا کرد.
این تیم همین طور افزایش قابل توجهی در خطر مرگ ناشی از سکته مغزی در عرض یک هفته بعد از قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا نشان داد. این جهش بسته به نوع آلاینده مورد مطالعه از ۲ درصد تا ۶۰ درصد متغیر بود.
دکتر «احمد طوبسی» نویسنده مطالعه از دانشگاه اردن در امان، توضیح داد: «خطر در رابطه با سکته مغزی به نوع آلاینده بستگی دارد، برای اینکه تعدادی از آنها مضرتر از سایر آلاینده ها هستند.»
محققان خاطرنشان کردند که سکته مغزی سالانه موجب مرگ ۵ میلیون نفر در سرتاسر جهان می شود.
حدود یک چهارم از مطالعات در تحلیل جدید در اروپا انجام شده است. ۱۷ درصد دیگر روی ایالات متحده یا کانادا متمرکز بودند، در صورتیکه حدود ۶ مورد از ۱۰ مطالعه در آسیا انجام شده بود.
در مجموع، این مطالعات ارتباط بالقوه بین خطر سکته مغزی بعد از قرار گرفتن در معرض هر یک از چندین آلاینده کلیدی، همچون دی اکسید نیتروژن، ازن، مونوکسید کربن و دی اکسید گوگرد را بررسی نموده بودند.
در مجموع، این مطالعات شامل بیش از ۱۸ میلیون مورد سکته مغزی ایسکمیک بود که در آن جریان خون به مغز متوقف می شود.
این بررسی در نهایت قرار گرفتن در معرض دی اکسید نیتروژن را با افزایش ۲۸ درصدی در خطر سکته کوتاه مدت و جهش ۳۳ درصدی در خطر مرگ ناشی از سکته نشان داد.
قرار گرفتن در معرض مونوکسید کربن، دی اکسید گوگرد و سطوح بالای ازن به ترتیب با افزایش ۲۶، ۱۵ و ۵ درصدی خطر سکته مغزی مرتبط بود. خطر کوتاه مدت مرگ ناشی از سکته مغزی بعد از قرار گرفتن در معرض دی اکسید گوگرد خصوصاً بالا بود و به میزان ۶۰ درصد افزایش پیدا کرد.
این بررسی همین طور خطر نسبی ناشی از قرار گرفتن کوتاه مدت در معرض ذرات بسیار کوچک آلودگی هوا را در مقابل ذرات بزرگ تر بررسی کرد.
به عنوان مثال، تعدادی از آلاینده های هوا به نام PM۱ که قطر کمتر از یک میکرون دارند و با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند. در مقام مقایسه، قطر موی انسان حدود ۷۰ میکرون است.
سایر آلاینده ها همچون ذرات خروجی از اگزوز خودرو، کارخانه سوخت فسیلی یا حریق جنگل، تا حدودی بزرگ تر هستند و به طور معمول در اندازه های بین PM۱ و PM۲.۵ قرار دارند. ذرات آلاینده بزرگ PM۱۰ شامل گرد و غبار جاده ها و سایت های ساختمانی است.
یافته ها: قرار گرفتن در معرض PM۱ با افزایش ۹ درصدی خطر سکته مغزی مرتبط بود. در همین حال، قرار گرفتن در معرض PM۲.۵ با افزایش ۱۵ درصدی خطر سکته مغزی و افزایش ۹ درصدی خطر مرگ ناشی از سکته همراه بود. در مقابل، بنظر می رسد قرار گرفتن در معرض PM۱۰ موجب افزایش ۱۴ درصدی خطر سکته مغزی و افزایش ۲ درصدی مرگ ناشی از سکته می شود.
به طور کلی، هر چه بیشتر در معرض آلاینده های مختلف قرار بگیرید، خطر سکته مغزی بیشتر می شود.
منبع: biobag.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط بیوبگ
نظرات بینندگان در مورد این مطلب