یك متخصص پزشكی خانواده عنوان كرد؛
برای سیستم سلامت ایران
بیو بگ: یک متخصص پزشکی خانواده، با اشاره به انتخاب رییس جمهور منتخب، نکاتی را پیرامون انتخاب وزیر بهداشت و توجه دولت چهاردهم به حوزه سلامت بیان نمود.
به گزارش بیو بگ به نقل از مهر، ابراهیم نوری گوشکی متخصص پزشکی خانواده، در یادداشتی به اهمیت حوزه سلامت پرداخت و نکاتی را پیرامون انتخاب وزیر بهداشت و اولویت های دولت چهاردهم، بیان نمود. امروزه نظام بهداشت و درمان، یکی از معیارهای پیشرفت جوامع به حساب می آید، بگونه ای که کشورهای دارای شاخصهای بهداشتی درمانی استاندارد، جز کشورهای پیشرفته و برخوردار و ملل فاقد این گونه شاخص ها در رده کشورهای عقب افتاده و غیر برخوردار قرار می گیرند. با وجود پیشرفت های قابل توجهی که طی سه دهه اخیر در زمینه های مختلف بهداشتی و درمانی در کشور ایران به وقوع پیوسته و جایگاه کشورمان در میان کشورهای رو به توسعه بسیار ارتقا یافته است، هنوز راهی طولانی جهت نیل به استانداردهای بهداشتی و درمانی فرا روی ما قرار دارد. یکی از عوامل اثر گذار بر بهبود و توسعه شاخصهای سلامت توجه ویژه به انتخاب سکاندار سلامت کشور و مشخصه های وی است. نظام سلامت امروز به یک سکاندار درمان محور نیازی ندارد. نظام سلامت امروز به یک وزیری که هنوز نیامده، منابع مادی، مدیریتی و اجرایی در دسترس این وزارت خانه را بین دوستان و یارانش بذل و بخشش کند، نیازی ندارد. حتی به یک وزیر تحول گرا هم نیازی ندارد. نظام سلامت امروز کمی بیمار است و تحمل زخم های بیشتر را هم ندارد. مداخله در برنامه هایش باعث صدمه به جسم و روح بی جانش می شود و صدمه آنرا مردم با درد و رنج بیماری و هزینه های کمر شکن درمان و دارو و سردرگمی در مراکز تشخیصی درمانی بایستی به جان بخرند. نظام سلامت امروز دیگر احتیاج به وزیری ندارد که می خواهد در دوره صدارتش به دنبال آزمون و خطای طرح های ملی باشد چون که به اندازه کافی طرح و پروژه های ناتمام دیده و امید و افقی برای توسعه و گسترش بیشتر برنامه های فعلی ندارد. نظام سلامت دیگر به وزیری نیاز ندارد که تمام منابع مادی و انسانی این وزارت خانه را به مصرف برساند و در انتهای دوره اش، فرسودگی نیروی انسانی و عدم تحقق اهداف را به پای دستاوردهایش بگذارد. نظام سلامت به وزیری نیاز ندارد که به دنبال برنامه های تبلیغاتی بوده و حلقه دوستانش را تنگ کرده باشد. نظام سلامت به وزیری نیاز ندارد که اختلاف طبقاتی را در همه زمینه ها در طبقات وزارتش بتوان بخوبی احساس کرد. نظام سلامت امروز به کسی نیاز دارد که نخبگانش را بشناسد، موافقان و مخالفانش را دور یک میز جمع کند و در اتاق های فکر و سیاستگذاری با مشورت متخصصین و نخبگان، برنامه های سلامت را به پیش ببرد. نظام سلامت امروز به کسی نیاز دارد که منابع محدود سلامت را هدر ندهد، بر آلام مردمش از هزینه های کمر شکن درمان و کمبود دارو و تجهیزات پزشکی مرحم گذارد. نظام سلامت امروز به کسی نیاز دارد که سیاسی کاری نکند و بیشتر از هر چیز سلامت مردم برایش اولویت باشد. به وزیری نیاز دارد که به پیشگیری مقدم بر درمان اعتقاد راسخ داشته باشد و برای اجرای تمام عیار پزشکی خانواده و نظام ارجاع کمر همت بسته باشد. وزیر دولت چهاردهم باید به عدالت در سلامت اعتقاد داشته باشد، سلامت مردم اولویتش باشد و رضایت سیاسیون برای اهداف و مقاصد شخصی را کنار بگذارد. نظام سلامت امروز به وزیری نیاز دارد که شجاع، صبور و پاکدست بوده و در برخورد با موریانه های فساد که سال ها است به درخت تنومند نظام سلامت صدمه رسانده، سفارشی عمل ننماید و آنها را از چرخه مدیریتی سلامت خارج کند و در حوزه تحت امرش در این خصوص مماشات نکند. وزیری که چنان محبوبیت، توانمندی و جاذبه ای داشته باشد که بتواند نظر سایر ذی نفعان در همکاری با برنامه های سلامت را جلب نموده و نقش آنها را در سلامت جامعه تبیین و اعلام نماید. وزیر بهداشتی که خبره بوده و در چند و چون تعامل با دیگران باشد. به وزیری نیاز دارد که نیروی انسانی را با اجرای طرح های مختلف و بی نتیجه، خسته و فرسوده نکند؛ برای جذب و جلب نیروی انسانی، خودی و ناخودی نکند، شرایط استفاده از مجوزهای جذب نیرو را برای همه ذی نفعان فراهم نماید و جذب موردی و انتخاب سلیقه ای در به کارگیری نیرو انسانی را از اولویت های خود خارج کند. وزیر بهداشتی که آغوشش را برای نخبگان، متخصصان و کادر سلامت خصوصاً نخبگانی که درحال مهاجرت هستند بگشاید و به مشکلات آنها توجه کند و با پیشنهاد و راهکارهای اجرایی با استفاده از نظرات و مشارکت آنان راه اشتغال، دلگرمی و ذوق ماندن در نظام سلامت را برایشان فراهم نماید. وزیر بهداشتی که نیروی انسانی با تجربه اش را با نادیده گرفتن و عدم مشارکت در تصمیم های مهم سلامت و جایگزین نمودن آنها با نیروهای تازه کار و کم تجربه و بعضاً بی تجربه با شعار جوان گرایی دلسرد نکند و با تشکیل مشوق های انگیزشی، در راه توسعه سلامت کشور قدم بردارد. وزیری که خواست ها و پیشنهادات به حق کادر سلامت را بدون پاسخ نگذارد، به عدالت رفتار نموده و مدیران و معاونین زیر مجموعه اش چه در ستاد وزارت خانه و چه دانشگاه / دانشکده های علوم پزشکی کشور را به دور از قوم گرایی، دسته بندی گروهی، سیاسی، مذهبی و قبیله ای، رفاقت، دوستی و سفارشی با شایسته گزینی، از میان نخبگان و متخصصین و دلسوزانی که بعضاً سال ها است در نظام مدیریتی سلامت کشور جایی نداشته اند انتخاب نماید تا با مشارکت جمعی بتوانند برنامه های سلامت را پیش ببرند. وزیر بهداشتی که بتواند سند خروج از بحران فعلی نظام سلامت، سند تثبیت شرایط فعلی سلامت، سند افق گشایی و…، یا چیزی نظیر اینها را در حوزه سلامت بنویسد و به نظام سلامت اعلام نماید تا تحقق برخی شرایط آن (شرایط را لیست نماید)، امکان طرحی نو در نظام سلامت منتفی است و در چنین شرایطی، تدوین و تصویب طرح های ملی با هزینه های بالا بدون چشم انداز و فراهم نمودن زیرساخت های اولیه و جلب اعتماد و فرهنگ سازی مردم بعنوان سرمایه اجتماعی یک شیوه نامه صوری و تشریفاتی است که هیچ اثر واقعی بر نظام سلامت کشور ندارد و برعکس بخش زیادی از انرژی و منابع نظام سلامت را در مسیرهای مختلف و احتمالا غیر ضروری هدر می دهد. وزیر بهداشتی که می داند هم اکنون وقت اجرای طرح های ملی نیست و اگر بهترین برنامه ها و سفارش ها و تبصره ها و سیاست ها و طرح ها هم تصویب شود نه شرایط نظام سلامت کشور اجازه می دهد نه منابع مالی پایدار می باشد و نه دولت انسجام کافی برای تحقق آنها را دارد. وزیر بهداشت دولت چهاردهم اگر می خواهد تحولی در نظام سلامت ایجاد نماید باید سندی بنویسد و سفارش کند که حل و فصل چند بحران اصلی نظام سلامت کشور را در اولویت اول خود (کمبود دارو و ملزومات پزشکی سردرگمی مردم در چرخه ارجاع، پرداخت هزینه های سرسام آور درمان های پزشکی با پرداخت از جیب مردم، خروج نخبگان علوم پزشکی کشور، خودکشی کارکنان بهداشت و درمان و…) قرار داده و بگذارد بقیه برنامه های سلامت فعلا به روال کنونی خود پیش برود. وزیر بهداشت دولت چهاردهم بایستی برنامه هایی برای اعتماد بخشی به مردم، امیدآفرینی در جامعه پزشکی، با ثبات سازی شرایط فعلی نظام سلامت، افق گشایی و شفافیت، انسجام بخشی و پیشگیری از خروج سرمایه پزشکی کشور داشته باشد. همه این ها در تنگناهای فعلی کنونی هم تا حدی انجام شدنی است، به شرط آن که رئیس جمهور چهاردهم کسی را برای مسند وزارت بهداشت انتخاب نماید که به همه این موارد معتقد باشد و با حفظ استقلال و تعهد به وظایفی که قانون برای صیانت از سلامت مردم برعهده او گذاشته است، به دور از قوم گرایی، سیاسی بازی، لابی گرایی، رفاقت و … با مشورت نخبگان اقدام نماید. وزیر بهداشتی که بتواند بخشی از مسئولیت های سلامت را محقق کند. وزیر بهداشتی که با مردم پیمان ببندد که اگر نتوانست، صادقانه به آنان اعلام نماید که نمی تواند، از مسند خود کنار رفته و از مردم بابت مشکلات حوزه سلامت در دوره صدارتش معذرت خواهی کند.
منبع: بیو بگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط بیوبگ
نظرات بینندگان در مورد این مطلب